DIS
Dis is de titel van een videoproject met een environment-achtige video-installatie die uit een interactieve videoput en twee of meer videoprojecties komt te bestaan. De eerste aanzetten voor dit werk zijn in 1994 gedaan, als onderdeel van een plan voor een gezamenlijke opstelling van mijn videowerken. In 1996 ben ik met de leiding van het Bonnefanten Museum te Maastricht in gesprek geraakt over een mogelijke tentoonstelling van mijn videowerken, waarbij ik ook dit plan met als werktitel Dis Malebolge heb ingebracht.
Mijn benadering van het Bonnefanten Museum en de inbreng van het plan Dis Malebolge hadden direct met een aantal architectonische eigenschappen van dit museumgebouw te maken. Vooral de ruimte in en rond de binnentoren, de karakteristieke vide vooraan in het gebouw, sprak mij bijzonder aan. De balgachtige opbouw daarvan deed mij sterk aan de de achtste kring van Dante's Inferno denken, zij het in omgekeerde vorm: bij Dante versmallen de cirkels zich van boven naar beneden, bij het museumgebouw van beneden naar boven.
Het putachtige karakter van de installatie en de centrale functie die ik Dis steeds had toegedacht, zou in deze binnentoren buitengewoon tot hun recht komen vanwege de verticale opbouw van de ruimte, de centrale ligging en schemerigheid ervan en de unieke mogelijkheid om vanuit alle verdiepingen een blik in het binnenste van de toren en dus ook boven op het werk te kunnen werpen. Bovendien sloot de balgvorm van de toren (door mij daarom bolgia genoemd) dus, zij het omgekeerd, ook thematisch nauw bij het onderwerp van de installatie aan.
Ik heb mij bij de uitwerking van het plan voor Dis Malebolge niet alleen tot de situatie in het Bonnefanten Museum willen beperken. Het moest ook mogelijk zijn de installatie op andere locaties op te stellen.
Toen de tentoonstelling in 1998 om budgettaire redenen voor langere tijd werd uitgesteld, heeft het Nederlands Instituut voor Mediakunst Montevideo/TimeBasedArts te Amsterdam mij de mogelijkheid voor het houden van een overzichtstentoonstelling aangeboden. Dit aanbod werd gedaan door de toen net aangestelde directeur Heiner Holtappels, na introductie door de vertrekkende directeur René Coelho, die mij ook in het Bonnefanten Museum had geïntroduceerd. Omdat de tentoonstellingsruimten van dit instituut toen over drie verdiepingen verdeeld waren en als één geheel tot mijn beschikking zouden staan, heb ik van dat aanbod dankbaar gebruik gemaakt. Door de zowel horizontale, als verticale dimensies van de ter beschikking staande expositieruimte kon het tentoonstellingsplan voor het Bonnefanten Museum op een zinvolle manier worden aangepast. Voordeel ook: de driedeling van de verticale opbouw van de tentoonstelling over drie verdiepingen. Wel één nadeel: dat niet van bovenaf een blik in de Disput op de onderste verdieping geworpen kon worden.
Nu, zoveel jaren verder, kan net als bij Faro Anteo de vraag worden gesteld of het ooit nog tot een verdere uitvoering zal komen. Maar ook hier geldt dat zolang dat niet gebeurt, ik de materiële neerslag van dit project in documentatievorm als een virtueel project tot mijn videowerk reken. Bij Dis Malebolge bestaat die documentatie uit een videoregistratie van de uitvoering in 2000 voor de overzichtstentoonstelling, de docu/demo dvd die over het project is gemaakt en een aantal brochures rond bepaalde onderdelen.
Zie ook: > toelichting bij de docu/demo dvd Malebolge
Back to > Malebolge, summery English version
|